Before you came, world was prose. Now, poetry is born.
या मूळ ओळींवरून -
रोज फुलं फुलतच असायची, तू भेटायच्या आधी सुद्धा
पण तू भेटलीस आणि; मी आतून उमलून आलो
पण तू भेटलीस आणि; मी आतून उमलून आलो
रोज पहाट केशरी व्हायचीच, तू भेटायच्या आधी सुद्धा
पण तू भेटलीस आणि; मी प्राजक्ताचा सडा झालो
पण तू भेटलीस आणि; मी प्राजक्ताचा सडा झालो
रोज संध्याकाळ रंगीत व्हायचीच, तू भेटायच्या आधी सुद्धा
पण तू भेटलीस आणि; मी शुक्राचा तारा झालो
पण तू भेटलीस आणि; मी शुक्राचा तारा झालो
दरवर्षी पाऊस पडायचाच, तू भेटायच्या आधी सुद्धा
पण तू भेटलीस आणि; मी स्वत:च श्रावण झालो
पण तू भेटलीस आणि; मी स्वत:च श्रावण झालो
जगत होतोच मी गद्यातल्या उताऱ्यासारखा, तू भेटायच्या आधी सुद्धा
पण तू भेटलीस आणि; कविता बनून गेलं; माझं जगणं सुद्धा.
पण तू भेटलीस आणि; कविता बनून गेलं; माझं जगणं सुद्धा.
-- © मनिष मोहिले
No comments:
Post a Comment