तृष्णा

जेव्हा तुझा गं मुखडा
मी दर्पणी बघितला
माझ्या दिलात तेव्हा
फुलूनी वसंत गेला

जेव्हा केसात तुझिया
हा गजरा मी माळिला
तव मदिरमंद गंधाने
ऊर माझा भरून गेला

हरपून भान बसलो
जेव्हा तुझ्या मिठीत
हर एक रोम माझा
शरीरात जागून गेला

जेव्हा मी प्राशिले सखये
तव गुलपंखी अधरांना
तो मधुरस सखे माझी ग
तृष्णा वाढवून गेला

------ मनिष मोहिले 

प्रेम कुणावरही करावं

प्रेम - प्रेम कुणावरही करावं

प्रेम आई वडिलांवर करावं
प्रेम भावंडांवर करावं
प्रेम मित्र मैत्रिणींवर करावं
प्रेम सहचरावर करावं
प्रेम अपत्यांवर करावं

प्रेम पहिल्या नजरभेटीवर करावं
प्रेम पहिल्या चुंबनावर करावं
प्रेम पहिल्या रुसव्यावर करावं
प्रेम पहिल्या मीलनावर करावं
प्रेम प्रेमात पडण्यावरही करावं

प्रेम पहिल्या पावसावर करावं
प्रेम मातीच्या सुगंधावर करावं
प्रेम उमलणाऱ्या कळीवर करावं
प्रेम कोवळ्या पालवीवर करावं
प्रेम वाळल्या पानावरही  करावं

प्रेम फुलांवर करावं
प्रेम पक्ष्यांवर करावं
प्रेम प्राण्यांवर करावं
प्रेम हिरवाईवर करावं
प्रेम निळाईवरही करावं

प्रेम सात सुरांवर करावं
प्रेम सात रंगांवर करावं
प्रेम दगडातल्या शिल्पावर करावं
प्रेम कलेवर करावं
प्रेम कलाकारावरही करावं

प्रेम देवावर करावं
प्रेम देवत्वावर करावं
प्रेम माणुसकीवर करावं
प्रेम स्वत:वर करावं
आणि प्रेम आयुष्यावर करावं
प्रेम आयुष्यावर करावं

---- मनिष मोहिले 

पुन्हा

" पुन्हा "

रोजच्याच गुजगोष्टी करुया
अर्थ नव्हाळा त्यास देऊनी
पुन्हा नव्याने आज भेटूया
फूल प्रीतीचे हृदयी फुलवूनी

रोजचाच तो स्पर्श अनुभवू
आतुरता नव त्यात ओतूनी
पुन्हा नव्याने वाट चालूया
हातामध्ये हात गुंफूनी

रोजचेच ते गीत गाऊया
सूर आठवा त्यास देऊनी
पुन्हा नव्याने मैफिल जमवू
राग प्रीतीचा पुन्हा आळवूनी

रोजचाच सूर्यास्त पाहूया
बिलगून एकमेकांसी बैसूनी
नवदिवसाचे स्वागत करुया
परस्परांना कवेत घेऊनी

------ © मनिष मोहिले

वियोग

वियोग

करूनी जरी शकले दिलाची
गेला तुझा वियोग होता
दर्पणी माझ्या मनीच्या
मुखडा तुझा अभंग होता

बोचरा जरी काट्याप्रमाणे
सखये तुझा वियोग होता
माझिया श्वासात आठव
सुगंधी तुझा दरवळत होता

साथीची जरी तार तुटली
सखये तुझा वियोग घडता
आपुल्या प्रीतिगीतांचा
सूर मनी अबाधित होता

अश्रूंनी जरी भरले नेत्र
सखये तुझा वियोग घडता
जगतासमोरी माझा परि
मुखडा सखे हसराच होता

------ © मनिष मोहिले