वरील चित्र आणि चारोळी यावरून सुचलेली कविता
कातरवेळी
संध्यासमयी कातरवेळी
मनात हुरहूर; रम्य नभ जरी
तुझ्या सयीचे रंग साजणी
गंधित करती, क्षण सोनेरी
गोड आपुल्या भेटी गाठी
झाड साक्षी जे; उभे सामोरी
शिशीरे झाली पानगळ जरी
बहर सयींचा, ऊबदार सदा ऊरी
जाता दिनमणी अस्तचलासी
शुक्र चांदणी ये क्षितीजावरी
पाहूनी तिज हो मनात ताजी
सखे तुझी ती छबी साजिरी
तुझी सय सखे सदा मम मनी
पहाट संध्या वा हो रजनी
शिशीरात पण वसंत बहरी
कातरवेळी संध्यासमयी
मनिष मोहिले
No comments:
Post a Comment