चित्र

 

अशी गर्द झाडी, निळे शांत पाणी; निळे सावळे मेघ माथ्यावरी

हळू मान काढी ऊन्हाचे कवडसे; मुलामा चढे सृष्टीला सोनेरी

असे रंग उधळी धनू इंद्र सात,  दव ना जणू; आईनेच बिलोरी 

अशी येत आहे हळू जाग रानी; उठे पान पानातूनी शिरशिरी

किती ते उडाले स्वप्नरंगी विहंग, घेती भरारी पहा 

अंबरी

जरी पंखी आहे नभाची ही आस, परी ध्यास परतावयाचा घरी

पहा बैसलासे कुणी तो गुराखी, खिल्लार राखे, मुखी बासरी

जरी त्यांस आहे मोकळे रान सारे, बासरीच्या सुरांची मोहिनी त्यांवरी

असे चित्र सजते गोजिरे साजिरे हे, पहा भव्य या सृष्टी मंचावरी

कुणाची प्रतिभा रेखिते शब्द प्रतिमा, कुठे कुंचल्याची ही जादूगरी 

---- मनिष मोहिले