अवचित केव्हा

अवचित केव्हा नभी पहाता
शुक्रचांदणी लुकलुकताना
वाटे हृदया अर्थ गवसला
आयुष्याचा धुकधुकताना

वरील ओळींवरून मला सुचलेली कविता

अवचित केव्हा उरात भरता
श्वास तुझा ग बकुळ फुलांचा
कळले हृदया फुलून उमलता
करतो काय वसंत कळ्यांना

अवचित केव्हा चालत असता
हात तुझा हाती घेताना
वाटे हृदया मैत्र मिळाला
हात धरून तो सावरणारा

अवचित केव्हा तुला बिलगता
श्रावणसरीत चिंब भिजताना
ऊब प्रीतीची सुखवी मनाला
इंद्रधनू हृदयी फुलताना

अवचित तू मज मिठीत येता
अन् ओठांशी ओठ भिडताना
वाटे मजला सूर मिळाला
मौनामधल्या प्रेमगीताना

---- मनिष मोहिले