कॉमन मॅन

एक ध्यान ते दिसे गबाळे
डोकीवरले केस उडाले
कमरेला धोतर कसलेले
चौकडी कोटावरती ठिगळे

भाव मुखावर वेगवेगळे
कधी अचंबित कधी कावलेले
मिश्किल हास्य कधी फुललेले
सदा उपस्थित अचूक प्रसंगे

रेषांचे हे खेळ आगळे
हास्यामधूनी व्यंग प्रगटवे
हसवत असता सत्य दर्शवे
जनांस सर्व अंतर्मुख बनवे

उलटून जाती पंच ती दशके
देशस्थिती ना मुळीच बदले
ध्यान तयाचे कारण शोधे
तपासता मन स्वरुप बदलले

व्यवस्थे हाती कळसूत्री बाहुले
अखेर त्यासी आजि कळले
रेखाटणारे हातही थकले
ध्यान गबाळे लोप पावले

परंतु जरी ते लोप पावले
अजरामर या जगती झाले
कलियुगात या लक्ष्मण रेषे
स्वमहत्व जगती ठसविले

---- मनिष मोहिले