एकदा केव्हातरी

श्री सुरेश भटांच्या "आकाशगंगा" या दीर्घकाव्यातील एक कडवे - एकदा केव्हातरी मी चांदण्यामाजी बुडालो; एकदा केव्हातरी मी अमृताचा शब्द झालो" या वरून प्रेरित होऊन स्फुरलेल्या काही ओळी --


एकदा केव्हातरी मी
उमलणारे फूल झालो
एकदा केव्हातरी मी
कस्तुरीचा गंध झालो

एकदा केव्हातरी मी
सांजतारा शुक्र झालो
एकदा केव्हातरी मी
पौर्णिमेचा चंद्र झालो

एकदा केव्हातरी मी
मैफिलीची नांदी झालो
एकदा केव्हातरी मी
भैरवीचा सूर झालो

एकदा केव्हातरी मी
वसंताचा बहर झालो
एकदा केव्हातरी मी
नाचणारा मोर झालो

एकदा केव्हातरी मी
वाल्याचा वाल्मिकी झालो
एकदा केव्हातरी मी
सिद्धार्थाचा बुद्ध झालो

एकदा केव्हातरी मी
मी स्वत:ला गवसलो
माझेच मग कळले मला;  मी
तुझेच मी प्रतिबिंब झालो

------ मनिष मोहिले