Tuesday, March 1, 2016

प्रीतीची रात

पावलांनी चांदण्यांच्या
हलकेच मज समीप ये
धुंद प्रणयाच्या निशेला
सलज्जशी पहाट दे

स्मित कळीचे उमलत्या
अधरात तू लपवून ये
अधर हे तव चुंबिता
फुलून तू बहरून ये

मंद्र स्वर तू यौवनाचा
अंगांगी भिनवून घे
स्पर्श होता अलवारसा
तनी बासरी जागून दे

मिठीत ये आसुसल्या
आवेग सरीतेचा तू घे
माझ्यातल्या गे सागरा
तू बनूनी भूमी कवेत घे

---------- मनिष मोहिले 

No comments:

Post a Comment