रातीचा आठव

हे यौवन तुझे अनावर
सावरू कसे ना कळले
जणू बहरला पारिजात
सुगंधानी बेभान केले

ते बोल तुझ्या गे मुखीचे
हळूवार लाजले होते
माझ्या देहावर फुलसडे
ऐकताना झाले होते

अशी कोसळलीस सखे तू
मीलनास आतुरलेली
माझा श्रांत श्वास शांतवे
तुज धपापणाऱ्या वक्षी

प्रात:काली मंद समीर
अन् पानांवरले दव
तृप्ततेने मिटती नयन
येता रातीचा आठव

------  © मनिष मोहिले
@manishmohile.blogspot.com