तू सखे पण

फुलविल्यास बागा सुगंधी,
फुलवेड्या तू सखे पण
एकली ही वाट माझी,
भरली काट्यांनीच होती

लक्ष लक्ष ऊजळून दीप,
आरास केलीस तू सखे पण
माझ्या प्रवासात कायम,
सोबती अंधार होता

आळवून प्रीतीचे गीत,
जिंकलीस मैफील तू सखे पण
ऐकणे माझ्या नशिबी,
कायम विराणीच होती

कथिलीस तुझी गे ही कहाणी,
या जगाला तू सखे पण
श्रोत्यांविना कविता ही माझी
माझ्या मनी विझूनीच गेली

------  © मनिष मोहिले
@manishmohile.blogspot.com