राधा कृष्ण

हे चित्र पाहून सुचलेली कविता 

राधा कृष्ण

वेणू लावते वेड जीवाला
थांब कन्हैया गोकुळी
आलिंगूनी त्या मुरलीधराला
विनवी राधा व्याकुळी

सवंगडी तव, माय यशोदा
खिल्लारे ती जरी मुकी
ऐकूनिया तव मधुर पावा
होते दुनिया नादखुळी

मिश्कील हसूनी पुसतो कान्हा
वार्ता दुनियेची कळली
म्लान तुझाही मुखडा राधा
पाणी का तरळे नयनी ?

किंचित क्रोधित हळवी राधा
गौर मुखी लाली चढली
तुज ठावी मम प्रीत मिलिंदा
जाणूनीही थट्टा करीशी ?

हळूच घे तिज मिठीत कान्हा
मधुर शब्दे समजावी
गोकुळी जरी मी नसलो राधा
छबी तुझी कायम हृदयी

ऐक सांगतो सखये तुजला
गुपीत जे ना जाणी कुणी
जरी असे मम सावळी काया
दर्पणी प्रतिमा गौर तुझी

जाणे तव नी मम प्रीतीला
राधे ही दुनिया सारी
राधेविन तो कृष्ण अधुरा
नाव तुझे माझ्या आधी

-- मनिष मोहिले